Yedi buçukta uyanmakta zorluk çekiyordum, sekizde uyanmakta da zorluk çekiyorum, korkarım iş sevimsizleştikçe dokuzda ve hatta onda bile uyanmakta güçlük çekeceğim.
Sen tembelin tekisin nerde olsa uyanamayacaksın diyecekleri önceden uyarmak isterim ki, beş koca yaz her sabah beşte uyandım ben!!
Ve gece yarılarından önce de sermedim bedeni tekrar yatağa, demekki neymiş uyku değil sorun.
Sorunlar model model, çeşit çeşit bir nevi seç beğen al.
Basit bir hesap yapacak olursam hayatımın nerdeyse 1/3'ünden fazlasını iş yerinde iş arkadaşlarım ile birlikte geçiriyorum.. Eh doğal olarak öncelikli beklentim bu iş arkadaşları gürühu ile iyi vakit geçirebilmek.
Ne kadar salakçadır ki kimi işveren kimselere bunlar üniversitede sevimsiz profesörlerde olabilir. "Bu işi seçtim çünkü aynı zamanda iyi vakit geçirebileceğimi düşünüyorum" dediğimde boyunlarını hafifçe yukarı kaldırıp, tam gözlerimin içine değil de nedense hafif sağa ya da sola dönük olarak, ağızda mutlaka müstehzi bir ifade ile "bir lunapark ya da tatil köyünde çalışacağını sanıyorsan yanılıyorsun küçük hanım" adlı (bu bakışa bundan sonra kısaca 121 demek istiyorum) adi işveren bakışlarını takınıp gülümser ve biliyorsunuz iş yeri sadece eğlence yeri değildir kaldı ki burası hiç de sandığınız kadar bıdı bıdı ve bıdı türevi bir söylev çekmeye başlarlar.
Akıllı bir insan normalde o saniye ordan uzaklaşmalıdır ama işte benim gibi bir kaz kafalı ya da şöyle diyeyim para kazanmak zorunda olan bireyimtrak hemen alttan almaya başlar ve en sevimli hali ile ve tabii ki gülümsemeyi asla unutmayarak - gülümse, bütün kapılar önüne seriliveriliyor, aman ha çok gülümseme seni böcek kıvamına sokmaya çalışırlar, ince çizgi çok ince- haklısınız elbette işimizi ciddiye almayalım demiyorum sadece uzun zaman geçirdiğim bir ortamda aynı zamanda mutlu olmak da isterim deyiveriyorum, sanki mutlu olmayı ya da eğlenmeyi istemek çok ayıp ciddi bir kusurmuş gibi.
Değil kardeşim, eğlenmek şahane bir şey hattı zatında zaten aptal, anlamsız ve hiç kimsenin işine yaramayacak-kendimiz de dahil olmak üzere- işler yapıyoruz bari üç kuruşluk eğlenmeyi de çok görmeyin bize.
Sen tembelin tekisin nerde olsa uyanamayacaksın diyecekleri önceden uyarmak isterim ki, beş koca yaz her sabah beşte uyandım ben!!
Ve gece yarılarından önce de sermedim bedeni tekrar yatağa, demekki neymiş uyku değil sorun.
Sorunlar model model, çeşit çeşit bir nevi seç beğen al.
Basit bir hesap yapacak olursam hayatımın nerdeyse 1/3'ünden fazlasını iş yerinde iş arkadaşlarım ile birlikte geçiriyorum.. Eh doğal olarak öncelikli beklentim bu iş arkadaşları gürühu ile iyi vakit geçirebilmek.
Ne kadar salakçadır ki kimi işveren kimselere bunlar üniversitede sevimsiz profesörlerde olabilir. "Bu işi seçtim çünkü aynı zamanda iyi vakit geçirebileceğimi düşünüyorum" dediğimde boyunlarını hafifçe yukarı kaldırıp, tam gözlerimin içine değil de nedense hafif sağa ya da sola dönük olarak, ağızda mutlaka müstehzi bir ifade ile "bir lunapark ya da tatil köyünde çalışacağını sanıyorsan yanılıyorsun küçük hanım" adlı (bu bakışa bundan sonra kısaca 121 demek istiyorum) adi işveren bakışlarını takınıp gülümser ve biliyorsunuz iş yeri sadece eğlence yeri değildir kaldı ki burası hiç de sandığınız kadar bıdı bıdı ve bıdı türevi bir söylev çekmeye başlarlar.
Akıllı bir insan normalde o saniye ordan uzaklaşmalıdır ama işte benim gibi bir kaz kafalı ya da şöyle diyeyim para kazanmak zorunda olan bireyimtrak hemen alttan almaya başlar ve en sevimli hali ile ve tabii ki gülümsemeyi asla unutmayarak - gülümse, bütün kapılar önüne seriliveriliyor, aman ha çok gülümseme seni böcek kıvamına sokmaya çalışırlar, ince çizgi çok ince- haklısınız elbette işimizi ciddiye almayalım demiyorum sadece uzun zaman geçirdiğim bir ortamda aynı zamanda mutlu olmak da isterim deyiveriyorum, sanki mutlu olmayı ya da eğlenmeyi istemek çok ayıp ciddi bir kusurmuş gibi.
Değil kardeşim, eğlenmek şahane bir şey hattı zatında zaten aptal, anlamsız ve hiç kimsenin işine yaramayacak-kendimiz de dahil olmak üzere- işler yapıyoruz bari üç kuruşluk eğlenmeyi de çok görmeyin bize.
posted by polente at 10:50 ÖÖ
0 Comments:
Yorum Gönder
<< Home