DKMY

Kısaca DKMY diye adlandırdığımız Dış Kapının Mandalı Yazarı, hayatının muhtemelen son Don Kişot'luğunu yapmak istiyor artık ve bu ünvandan kurtulmak istiyor. Zaten epey bir zamandır kendi kariyeri ve mesleki kazanım adına değil, iş hayatıyla ilgili daha fazla şey görmek, gözlemlemek, kıssadan hisse çıkarmak adına duruyor bu pozisyonda. 'Eh fena mı oluyor, blog'a yazacak malzeme çıkıyor bu tutunabilme çabalarından' da denebilir tabi. Ama bir yandan da yıpratıyor mu yıpratıyor...

Aslında TUTUNAMAMA çabaları gibi gelmeye başladı bana son dönemde bunlar. Nedendir bu inatla kendi iç sesini bastırma çabası ve sürekli dış mihrakların telkinlerine ayak uydurmak. Tutunduramayan dalı bırakma cesareti olmalı önce değil mi insanda, sonra gözlerini açıp etrafında arayabilmeli sağlamca bir tutunacak dal. Belki de bulamayacak, hiçbir dala tutunası gelmeyecek ya da aşağı yukarı aynı durumdaki bir başka dalda hayatını sürdürmeye devam edecek ama görmeli, denemeli. Biraz cesaretle...

Daha önce de sıfırladığı oldu her şeyi... Kimi zaman iyi oldu sonuçlar, kimi zaman olmadı. Pişmanlık hissetmese de, o gün için doğru gelenlerin bugün doğru gözükmediğini görüp üzüldü elbette.

Dün içindeki Don Kişot'la konuştu uzun zamandır ilk defa. Bağrıştılar, barıştılar, dertleştiler karşılıklı, gene 'bir' ve içiçe oldular bazı anlarda, özgür hissettiler...

Acaba bu ahanda yeter dedikleri an mıydı? Belki de...