Pazartesi, Mart 12, 2007

mıymırık pazartesi...

anlamsızlık yazılmaya değmeyecek kadar anlamsız hale geldiğinden midir nedir, gene yazası gelmeyen müzmin sıkılganları olduk iş hayatının. bir süre yoğunluktan değmiyordu elim klavyeye. şimdilerdeyse yeni iş yeni ben derken, hem çalışmak hem alışmaktan yorgun düşen bünyem bu aktivitelerde bir hafifleme olur olmaz gene sıkılgan moduna geri döndü. 'hey yıllar yenilmedim size' diye haykıran leman sam tadında bir sevinç de kaplamadı değil içimi hani. yoksa alışmış/yabancılaşmış halime alışmak daha bir zor gelecekti hani. yani yıkılmadım, sıkıldım, ayakta mıyım bilemiyorum sayın ÇY!!!

1 Comments:

Blogger polente said...

Ah canım mirim,

özünüze dönmüşsünüz işte ne güzel, ne güzel, sıkılmak da olmasa yaşadığımızı anlayamayacağız valla. İnce nokta şudur ki, sıkılınız ama nefrete vardırmayınız işi, zira o zaman hakikaten cılkı çıkıyor.
Efendice sıkılalım .. hehe

5:16 ÖS  

Yorum Gönder

<< Home