alışmak sevmekten daha zor geliyor...

alıştım birtanem alıştım sana diye devam edesim geliyor pek sayın ÇY, lakin olmuyor, olamıyor. alışamadım ne yalan söyliyim yani. 4 tam bir yarım ay geçirmiş olduğum bu ofis ortamına alışamadım, daha doğrusu ısınamadım. işin tuhafı bu sevmediğimden değil, tam aksine kader arkadaşım ofistaşların çoğu son derece şeker, sevilmeyecek gibi değiller. masam geniş, koltuğum da konforlu, mac'im arada sapıtsa da genelde onunla da bir sorunum olmuyor. tamam manzaram biraz dar, biraz da havasız bir ortam oluyor plazanın cilveleri dahilinde ama bunlar sebep mi? bence değil. alışmamı engelleyen ve hep diken üstündeymiş gibi bir his veren bir donukluk var nedendir bilinmez. eh alışmadıkça sevmek de bi yere kadar oluyor netekim...