Salı, Temmuz 15, 2008

Ayıralım Yollarımızı...

İlk ve tek olmak gibi bir iddiam yok ama sanırım az olan durumlardan birisinin içindeyim iş yaşamı içinde, nasıl istifa ederim, ne bahane uydursam ne desem diye düşünüp dururken haftalardır, bir anda "kör istedi, Allah verdi" temalı bir istifa isteği ile karşılaşınca o anda sadece zil takıp oynamadığım kaldı.

"Farkındayım bu müşteri ile çalışmak seni çok yıpratıyor ve bu durumda karar sana ait istersen devam et yoksa bana haber ver ayarlamalara başlayayım" yorumunun ardından çok istekli bir şekilde; "evet evet başlasın o ayarlamalar" demek istesem de oyun kuralları gereği 2-3 gün süre istenildi sonrasında da "ayrılmalıyız artık" fon müziği ile hoş beş ederek iyi günler deme zamanı.

Kocaman ve uzun bir dönem devam edeceği çok belli olan bir belirsizlik ortamına bodozlama dalıyor olmanın eşiğinde olsam da bu ilginç mutluluk deneyimlemeye değer kanımca, darısı herkeslerin başına...

4 Comments:

Blogger eda kemal said...

efenim haksız sayılmazsınız, istifa denen meret bünyede garip bir hafifleme ve mutluluk hissi yaratıyor. tadını çıkarınız derim. kısır döngüye hapsolmaktansa bazen belirsizlik durumunu ve bunun yaratacağı boşluk hissini göze almak gerekiyor. yine de belirsizlik çok uzun sürmeyecektir umarım. azı karar çoğu zarar netekim...

11:04 ÖÖ  
Blogger patrick bateman said...

sadece umarak rölantiya alıyorum kendimi an itibariyle, bu bile güzel :)

11:16 ÖÖ  
Blogger polente said...

darısı başıma :)

10:37 ÖÖ  
Blogger patrick bateman said...

darısı tüm çalışan bünyelerin başına, dün itibariyle bitsin bu ilişki demiş bulunuyoruz, günü tayin edip sen yoluna ben yoluma deme anı çok yakın.

10:15 ÖÖ  

Yorum Gönder

<< Home