bu akşam kesinlikle erken yatıcam...

Her iş gününün sabahında alarmın çalmasıyla beraber gözlerimizi güç bela açtığımız, içimizden gelen ses 'Uykun var!!!' diye haykırdığı halde kendimizi yataktan kalkmaya zorladığımız o mücadele anlarında belki de savaşı kazanmamızı sağlar kendi kendimize verdiğimiz o söz: Bu akşam kesinlikle erken yatıcam... 'Bu akşam işten çıktığımda beni oyalamak isteyen tüm çeldiricilere direnicem. İnternette chat'e ve sörfe dalmıycam, geç saatlere kadar kitap okumıycam. Hele bilgisayar oyunları asla! Diziler, sit-com'lar mı? Iyyy televizyon başında böyle saatler harcamak kadar lüzumsuz şey var mı azizim! Hele de gezmek tozmak neyine? Gel evine erkenden, yemeğini ye, erkenden yat uyu!' ve benzeri anlamları haiz bu cümlecik, her nasılsa eve gelene kadar, hatta ofis ortamı terk edildiği anda aklımızdan iz bırakmamacasına silinir. Onun yerine gelen 'Yaşasın özgürlük! :)' hissiyatı, her zamanki gibi dışarılarda, bilgisayar ya da televizyon başında veya kitap okuyarak geçen saatler sonrasında 'Aaaa saat de kaç olmuş! Bu akşam da erken yatamadım ama yarın vallahi de billahi de...' diyerekten aynı döngünün yaşanacağı gerçeğini görmezden gelerek geç kalınmış uykumuza dalmamızla noktalanır. Ve sabah gene mahmur bir ifade yüzümüzde, şiş gözlerle sürünerek kalkarız yataktan... Yok yok, kesinlikle erken yatmalıyım bu akşam...