işyerleri çekilir!

Aslında hemen aşağıda sevgili mirim konunun neredeyse tamamını dile getirmiş. Ama ben de iki kelam etmek istiyorum. Bugünlerde sıklıkla birilerini uğurluyoruz, ardı arkasına bir öğlen yemeği trafiği, her yemekte birisi başka bir ofisin insanı olmak üzere aramızdan ayrılacağını dile getiriyor.
Gidiniz, gitsinler. Kaçsınlar, kurtarsınlar kendilerini!.
Bir yanıyla çok böyle. Çünkü bu adamlar ve kadınlar hayatımızın uzun saatlerini paylaştığımız, paylaşırken hem kıkırdaşıp, dellendiğimiz, hem gerilen sinirlerimizi yatıştırırken ya da etrafa öfkemizi kusarken yanı başımızda olan, bizden birileri.
Hangi cephede savaşırsak savaşalım aynı dilin ortak kelimeleri ile konuşuyoruz.
Diyeceğim şudur ki, halden anlıyorlar. Eh işte bu günlerde bu halden anlamanın yanısıra, ofise renk, neşe, nefes katan adamlar birer birer eksilmeye başlayınca, gelip adamın göbeğine irisinden bir hüzün oturuveriyor.
Kişisel tarihime bakınca, en sevdiğim insanların hep çok eğlendiğim, çok dellendiğim ve bir o kadar da çok çalıştığım eski iş yerlerimden bana hatıra kaldığını biliyorum. Belki az görüşüyoruz, belki daha sıklıkla, bir telefon kadar yakın bir o kadar uzaklar ama varlar. İyi ki varlar. İyi ki biz aynı ofisin insanı olmuşuz.

İş yerlerini çekilir, hayatı katlanılır, zamanı değerli, yüzü gülümsetir kılıyorlar!

Mirim siz Ayşe'yi de çok özleyeceksiniz, ben de!
Ama maksat gönüller bir olsun, rakı+meze falan filan.